Bohater - XVI-wieczny uczony - całe swe życie spędził studiując mądre księgi, ale mimo to nie posiadł prawdziwej wiedzy o życiu, ponieważ wszelkie ludzkie poznanie ma swoje granice. Zniechęcony bohater wyznaje:

"Magistrem jestem, nawet zowią mnie doktorem,
I tak latami z męką, z wewnętrznym oporem
Oświecam rzeszę uczniów bezpłodnym zarzewiem
I wiem, że nic nie wiemy - i że ja nic nie wiem".

Tak więc bohater, nie znalazłszy zadowolenia w naukach, zaprzedaje duszę diabłu Mefisto, odzyskując w zamian młodość. Wówczas zdobywa bogactwo, sławę, miłość. Mimo to nadal nie czuje się szczęśliwy, wciąż nie mogąc odnaleźć celu i sensu życia. Zadowolenie i całkowitą satysfakcję przynosi mu dopiero praca dla innych ludzi, która polega na osuszaniu nadmorskich bagien, w celu przekształcenia ich w urodzajne pola.